Terapia dla par z problemami seksualnymi w związku
Przyczyn pojawienia się w związku problemów seksualnych może być wiele. Wśród nich znajdują się te, które mają swoje fizjologiczne oraz psychologiczne podstawy. Udane życie seksualne jest jednym z ważnych elementów relacji, budowania i podtrzymywania więzi między partnerami. Z tego powodu nie warto zwlekać z szukaniem pomocy u lekarzy lub psychologów i psychoterapeutów, tylko skorzystać z ich usług, rozpoczynając możliwie jak najszybciej terapię dla par.
Niepłodność jako przyczyna problemów seksualnych
Jednym z powodów pogorszenia życia seksualnego par są trudności z zajściem w ciążę. W tym
przypadku pojawia się wręcz mechanizm zamkniętego koła. Nadwrażliwość emocjonalna czy
zaburzenia rozwoju psychoseksualnego mogą rzutować na życie seksualne, a jednocześnie
powodować przewlekłe napięcie. Wpływa ono negatywnie na funkcjonowanie organizmu, co nie
ułatwia zajścia w ciążę. Zwłaszcza u kobiet nieudane próby mogą po pewnym czasie skutkować
zauważalnym brakiem zainteresowania codziennymi zajęciami, depresją czy napiętymi kontaktami
z rodziną i partnerem. Do tego pojawiają się problemy z koncentracją, zaburzenia snu, zmiany
apetytu, a także spadek libido. Skupienie się zaś wyłącznie na prokreacyjnym aspekcie współżycia
sprawia, że para nadaje mu mechaniczny charakter, podejmując zbliżenia w pozycjach i czasie,
które najbardziej sprzyjają poczęciu dziecka, i „gubiąc” przy tym intymny i emocjonalny charakter
seksu.
W takim przypadku terapia dla par i możliwość skorzystania z pomocy psychologicznej są bardzo
ważne. Najczęściej proponowane są na dalszych etapach leczenia niepłodności. Tymczasem
emocjonalne następstwa braku możliwości zajścia w ciążę pojawiają się wcześniej. Emocje
znacząco wpływają na funkcjonowanie organizmu, dlatego terapię dla par mających problem z
poczęciem dziecka warto wdrożyć już na wczesnych etapach leczenia niepłodności.
Problemy związane z awersją seksualną
Zdarza się, że problemy seksualne są konsekwencją pojawiającej się awersji. To dysfunkcja, która
nie jest spowodowana chorobą czy zaburzeniem organicznym. Powoduje jednak, że dotknięta nią
osoba nie jest zdolna do realizacji swoich pragnień i potrzeb seksualnych. Perspektywa kontaktu z
partnerem wywołuje niechęć, obawę lub lęk. Te uczucia są na tyle silne, że prowadzą do unikania
zbliżeń. Natomiast w momencie podejmowania ich prób osoby z awersją odczuwają negatywne
emocje i są niezdolne do przeżywania przyjemności.
W takim przypadku terapia dla par umożliwia odnalezienie przyczyny problemu, a także pracę nad
jego wyeliminowaniem. Plan terapii opracowuje specjalista na podstawie dokładnie zebranego
wywiadu. W pracy z takimi pacjentami bywa wykorzystywany trening psychoseksualny z
elementami choreoterapii, terapia indywidualna każdego z partnerów, terapia wspólna, a także
stosowanie technik relaksacyjnych i wyobrażeniowych.
Terapia zaburzeń erekcji
W przypadku problemów z osiągnięciem pełnego wzwodu niezbędne jest przyjrzenie się temu
problemowi z dwóch perspektyw. Jedną jest ta fizjologiczna, w której zaburzenia erekcji są
konsekwencją przebiegu niektórych chorób lub postępującego procesu starzenia. Jednak problemy z
erekcją mogą mieć także podłoże psychologiczne. Niskie poczucie własnej wartości,
nieatrakcyjności czy wcześniejsze problemy z osiągnięciem wzwodu będą rzutować na jakość życia
seksualnego.
Jedną z metod postępowania w przypadku takich problemów jest doustne przyjmowanie
syldenafilu. Leczenie zaburzeń erekcji powinno odbywać się pod kontrolą lekarza, który dobierze
odpowiednią metodę i wskaże ewentualną potrzebę konsultacji z innym specjalistą. Terapia
psychologiczna może pomóc rozwiązać problemy emocjonalne partnera lub partnerów, które
rzutują na ich życie seksualne. Niestety, często wielu pacjentom może towarzyszyć poczucie
wstydu i dlatego zwlekają z sięgnięciem po pomoc. Nie pomagają również negatywne skojarzenia,
wynikające z używania przez lata słowa „impotencja” czy „impotent” w odniesieniu do problemu i
osoby doświadczającej takich trudności. Na szczęście obecnie zastąpione zostały już ogólnym
terminem „zaburzenia erekcji”.
Tu należy wspomnieć także o zaburzeniu, jakim jest priapizm. Priapizm polega na występowaniu
długotrwałego, bolesnego wzwodu członka, który nie jest związany z podnieceniem lub
pobudzeniem seksualnym. Może prowadzić do nieodwracalnych zmian w ciałach jamistych prącia,
włącznie z całkowitą utratą funkcji.
Najczęstszą przyczyną priapizmu są leki, urazy, choroby układu krwiotwórczego oraz nowotwory.
Choć przypadłość ta występuje niezwykle rzadko, to znacząco wpływa na funkcjonowanie
seksualne dotkniętej nią mężczyzn. Priapizm niedokrwienny jest wskazaniem do pilnego leczenia
urologicznego. Zaniechanie leczenia może prowadzić do utraty zdolności osiągania erekcji.
Rodzaje podejść w poradnictwie i terapii seksuologicznej
Jest wiele sposobów terapii, które stosuje psycholog dla par w przypadku, gdy pacjenci zgłaszają
problemy seksualne.
Wśród nich można wymienić podejścia:
- behawioralne i behawioralno-poznawcze,
- międzypokoleniowe Bowena i koncepcję „tygla” Schnarcha,
- terapię skupioną na problemie,
- terapię skupioną na rozwiązaniach,
- narracyjne,
- komunikacyjne,
- psychodynamiczne.
Przed wybraniem osoby prowadzącej terapię dla par warto zorientować się choć trochę, w jaki
sposób pracuje dany specjalista. Kwestią indywidualną jest to, które z tych podejść będzie dobre dla
danego pacjenta i pozwoli mu rozwiązać jego problemy seksualne.
Bibliografia
- Wojciech A. Cieślikowski, Rola sildenafilu w leczeniu zaburzeń wzwodu, „Przegląd Urologiczny” 2013, 5 (81), str. 30-35.
- S. Jakima, Wtórna awersja seksualna u jednego z partnerów, „Seksuologia Polska” 2, 2004,
nr 2, str. 75-80. - M. Makara-Studzińska, A. Wdowiak, G. Bakalczuk, Sz. Bakalczuk, K. Kryś, Problemy
emocjonalne wśród par leczonych z powodu niepłodności, „Seksuologia Polska” 10, 2012,
nr 1, str. 28-35. - D.P. Skowroński, K. Waszyńska, Poradnictwo i terapia seksuologiczna. Główne założenia
teoretyczne i metody pracy, „Studia Edukacyjne” 2015, nr 36, str. 289-306. - Z. Zdrojewicz, A. Dubiński, K. Dubińska, K. Belowska-Bień, Priapizm – przyczyny,
diagnostyka i leczenie, „Advances in Clinical and Experimental Medicine” 2005, 14, 2, s.
375-379.