Choroby wpływające na zaburzenia erekcji

Jasno należy jednak powiedzieć, że brak wzwodu u mężczyzn lub też niemożność utrzymania go
przez pożądany czas nie bierze się znikąd. Najczęstszą przyczyną zaburzeń erekcji są rozmaite
choroby, które na szczęście można z powodzeniem leczyć. Jakie to schorzenia?

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić tę kwestię i ustalić, kiedy w ogóle możemy mówić o
zaburzeniach erekcji. Zanik erekcji lub też brak możliwości utrzymania jej przez określony czas,
potrzebny do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego, sam w sobie nie jest chorobą, ale
objawem innych schorzeń, problemów zdrowotnych, jak również niewłaściwego stylu życia (braku
aktywności i wynikającej z niego otyłości, palenia papierosów, picia alkoholu, itp.)[1].
Kiedy zaburzenia erekcji u mężczyzn powinny zacząć wzbudzać niepokój? Wtedy, gdy powtarzają
się często, bez wyraźnej przyczyny, z którą można by je powiązać (jak np. silny stres czy spożycie
alkoholu) lub nie ustępują nawet po jej wyeliminowaniu i trwają od dłuższego czasu, czyli co
najmniej od kilku miesięcy[1].
Jeśli taka sytuacja ma miejsce, należy przełamać skrępowanie i udać się na konsultację medyczną,
ponieważ zanik bądź osłabienie potencji może zwiastować rychłe problemy ze zdrowiem, w tym
takie, które w realny sposób zagrażają życiu.

Jest ich bardzo wiele, dlatego warto je pogrupować. Po pierwsze zaburzenia potencji u
mężczyzn mogą być związane z chorobami układu sercowo-naczyniowego, takimi jak nadciśnienie
i miażdżyca, a także z chorobami endokrynologicznymi i metabolicznymi, jak cukrzyca, zespół
metaboliczny, choroby tarczycy czy zbyt wysoki cholesterol[1].
Wszystkie one, zanim zaczną dawać symptomy niebudzące wątpliwości co do rodzaju schorzenia,
mogą w pierwszej kolejności występować właśnie pod postacią problemów z erekcją.
Na zanik potencji u mężczyzn mają dodatkowo wpływ: choroby neurologiczne, zaburzenia
psychiczne i seksualne, a ponadto rozmaite urazy, zabiegi chirurgiczne i przyjmowanie określonych
grup leków (np. psychotropowych). Nie możemy zapominać o tym, że ważną grupą czynników
odgrywających ogromną rolę w omawianym problemie są czynniki psychogenne.
Chroniczny stres, ciągłe przemęczenie, kłopoty w związku, niepowodzenia i złe doświadczenia
seksualne bądź brak doświadczenia, nie zawsze uświadomione wrogie nastawienie do seksu
(wynikające np. z przekonań religijnych), kompleksy i brak dowartościowania – wszystko to może
przyczyniać się do zaburzeń erekcji.
Leczenie braku erekcji powinno rozpocząć się przede wszystkim od postawienia prawidłowej
diagnozy – popartej szczegółowym wywiadem oraz stosownymi badaniami – bo tylko wtedy lekarz
może wybrać właściwą i tym samym skuteczną metodę terapii. Znaczna część schorzeń, zarówno o
podłożu psychogennym, kardiologicznym, neurologicznym i wielu innych, jest w dużej uleczalna,
dlatego dobrze dobrana metoda leczenia może przynieść satysfakcjonujące efekty[2].
Zaburzenia erekcji w żadnym wypadku nie są powodem do wstydu i skrępowania. Podjęcie
dojrzałej decyzji o konsultacji lekarskiej w przypadku ich wystąpienia może zaoszczędzić bardzo
wielu kłopotów i szybko przywrócić sprawność seksualną oraz radość życia.

  1. Dr n. med. Grabski B., dr n. med. Cichoń W. Zaburzenia erekcji. https://seksuologia.mp.pl/zaburzenia-seksualne/u-mezczyzn/92036,zaburzenia-erekcji. Data dostępu: 01.10.2017
  2. Dr n. med. Grabski B., dr n. med. Cichoń W. Zaburzenia erekcji – leczenie farmakologiczne
    i operacyjne. https://seksuologia.mp.pl/leczenie/104119,zaburzenia-erekcji-leczenie-
    farmakologiczne-i-operacyjne. Data dostępu: 01.10.2017