Psychika a zaburzenia erekcji

Czym są zaburzenia erekcji i jakie są ich przyczyny?

Pojęciem zaburzeń erekcji określa się zarówno całkowity brak wzwodu (pomimo odpowiedniej stymulacji), jak i niemożność utrzymania erekcji przez czas wystarczający do odbycia satysfakcjonującego stosunku płciowego. Zaburzeniom towarzyszy silny dyskomfort psychiczny mężczyzny, wpływający na pogorszenie jego samopoczucia oraz relacji z partnerką.

Problemy z erekcją mogą pojawiać się w różnym wieku. Wbrew pozorom nie dotyczą tylko dojrzałych, starszych mężczyzn, ale również osób młodych, uczących się dopiero swojej seksualności. Zaburzenia erekcji w młodym wieku zazwyczaj są wynikiem działania czynników psychogennych lub mają charakter wrodzony.

Zróżnicowany może być także zasięg zaburzeń oraz czas ich występowania. Ze względu na te kryteria możemy podzielić je na zaburzenia wrodzone lub nabyte o słabym, umiarkowanym lub głębokim stopniu nasilenia.

Zaburzenia erekcji mogą też mieć charakter stały lub występować w zależności od kontekstu sytuacyjnego, na przykład pojawiać się w określonym miejscu i towarzyszyć określonym okolicznościom[1].

Poza dysfunkcjami związanymi z funkcjonowaniem układu płciowego (przebyte choroby i urazy, konsekwencje przyjmowania leków oraz używek), jedną z najczęściej występujących przyczyn zaburzeń erekcji są czynniki psychogenne. Zdarza się też, że obydwie grupy przyczyn – psychiczne i fizyczne – mogą się wzajemnie uzupełniać. Wówczas mówi się mieszanych zaburzeniach erekcji.